Ερωτοδιδάσκαλος

Για το "τέρας" που κρύβει ο καθένας μας μέσα του...

Η Εύα ήταν ένα κορίτσι που δε μπορούσες να μη συμπαθήσεις. Και όταν μπήκα πρώτη φορά στην τάξη δε στάθηκε δυνατό να την αγνοήσω... Ήταν πάντοτε εκεί για να απαντήσει και στις πιο δύσκολες ερωτήσεις, με κοιτούσε σε όλη τη διάρκεια του μαθήματος με ενδιαφέρον στα μάτια και έλεγες ότι σχεδόν στεναχωριόταν κάθε φορά που τελείωνε το μάθημα.

Ήταν ένα κορίτσι με μελαμψό δέρμα, κατάμαυρα μαλλιά και πολύ σαρκώδη χείλη. 

Ήταν από τα κορίτσια εκείνα που χωρίς να είναι κοκκαλιάρικα, κάθε άλλο, το σώμα της ήταν μάλλον μεσαίο προς υπέρβαρο, σου δίνουν την αίσθηση της σφριγηλότητας και της ευελιξίας. Είχε ακριβώς εκείνη την αναλογία που λες ότι ταιριάζει όχι σε ένα μικρό κορίτσι, αλλά σε μία ολοκληρωμένη και άκρως γοητευτική γυναίκα. 

Η Εύα ήταν σαν μία καλοφτιαγμένη νεαρή Ινδιάνα. Τέτοια ήταν η κοψιά της. Κι ερχόταν πάντοτε ντυμένη άψογα, με κάτι κολλητά παντελόνια που άφηναν να φαίνονται τα σφιχτά της μπούτια, με βαμμένα τα μάτια της και γεμάτη κέφι.

Θα ήταν ψέμματα να σου πω ότι την είχα δει ερωτικά από την αρχή: τι κοινό μπορεί να είχαμε εμείς;

Εγώ ένας καθηγητής κοντά στα τριάντα, που ενδιαφερόταν κυρίως να γνωρίσει τους μαθητές του και έδινε έμφαση στην ανθρώπινη επαφή.

Εκείνη μία μαθήτρια γεμάτη ανεμελιά, που είχε μία ενστικτώδη τόλμη μαζί με νάζι.

Που μπορούσαμε να συναντηθούμε;

Το κακό έγινε όταν, λόγω του θάρρους που είχα δώσει σε όλους τους μαθητές, άρχισε να με προσεγγίζει με αιτιολογία το υλικό του μαθήματος.

Ερχόταν συχνά μετά το μάθημα, με ένα παιχνιδιάρικο τόνο στα μάτια της, για να ρωτήσει πως λύνεται η τάδε άσκηση, γέρνοντας τις περισσότερες φορές προς το μέρος μου, και όταν έβλεπε ότι αυτό δε με άφηνε αδιάφορο, παίρνοντας όλο και προκλητικότερες πόζες μπροστά μου, άλλοτε έσκυβε επάνω στο χαρτί και έδειχνε μέρος του νεανικού της στήθους, κι άλλοτε έγερνε πάνω στην έδρα τουρλώνοντας τον διαγραφόμενο υπέροχα κώλο της.

Πολλές φορές μπήκε μέσα μου ο πειρασμός να την αρπάξω έτσι όπως στεκόταν μπροστά μου, και αφού της ορμήξω να τη φιλήσω, να την γαμήσω με μανία επάνω στα θρανία, αλλά η λογική μιλούσε πάντα τελευταία. "Σκέψου την φήμη σου και το επάγγελμά σου!" έλεγα στον εαυτό μου. "Σκέψου: αν μία στο τόσο η μικρή τρομάξει και φύγει τρέχοντας, εσύ θα είσαι ο απόλυτος υπεύθυνος και το όνομά σου θα κηλιδωθεί ανεπανόρθωτα"

Με τέτοιους συλλογισμούς καταλάγιαζα την κάψα που μου προκαλούσε η Εύα, και γυρνώντας σπίτι συνήθως μαλακιζόμουν με τη σκέψη της, είτε γαμούσα σκληρά τη γυναίκα μου -βλέποντας στα μάτια της το πρόσωπο της Εύας-.
Ήταν πλέον πολύ δυνατό για να το νικήσω.

Μία μέρα με πλησίασε λέγοντας "Οι άλλοι καθηγητές είναι τόσο βαρετοί! Κανείς δε μας μιλάει όπως εσείς..."

"Καλοσύνη σου, Εύα" της είπα με ένα ψεύτικο χαμόγελο.

"Είστε παντρεμένος;" με ρώτησε και έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου. Δεν είπα τίποτε για τρία δευτερόλεπτα κι ύστερα απάντησα:

"Εσύ είσαι παντρεμένη, Εύα;"

"Χαχα! Εγώ είμαι πολύ μικρή για να είμαι παντρεμένη" 

"Ξέρεις, Εύα, τι είχε πει ένας αρχαίος φιλόσοφος όταν τον ρώτησαν πότε θα έπρεπε να παντρεύονται; Οι νέοι όχι ακόμη, οι γέροι όχι πια"

"Και σεις; Όχι ακόμη;" 

"Μάλλον προς το "όχι πια" πλησιάζω, Εύα μου!"

"Αλλά  ε ί σ τ ε  παντρεμένος τις προάλλες είδα που ήρθε έξω η γυναίκα σας και σας ζητούσε"

"Τότε γιατί ρωτάς;"

Η συζήτηση, που είχε αρχίσει σε πολύ χαλαρό και καθημερινό τόνο, είχε γίνει σχεδόν ψιθυριστή και είχαμε βρεθεί σε απόσταση εκατοστών ο ένας από τα χείλη του άλλου. 

Η μικρή, προς μεγάλη μου έκπληξη, έκανε αστραπιαία αυτό που εγώ απλά φανταζόμουν.

Με φίλησε με τα ζουμερά χείλη της βάζοντας την υγρή γλωσσίτσα της επάνω στη δική μου. 

Έμοιαζε με όνειρο.

Μείναμε για λεπτά ολόκληρα φιλώντας ο ένας τον άλλον με ασίγαστο πάθος. Όταν αντιλήφθηκα που είμαστε και τι κίνδυνο διατρέχουμε, της είπα αμήχανα σταματώντας: "Σαν μικρή δεν τα έμαθες αυτά Εύα;"

"Ξέρω πολύ περισσότερα από όσα φαντάζεστε, κύριε" μου είπε και με ξανάπιασε παθιασμένα. 

Κάθε αντίσταση, κάθε δεύτερη σκέψη, κάθε "μη" είχαν πάει περίπατο.

Δίχως δεύτερη σκέψη, και αφού σιγουρεύτηκα ότι κανείς άλλος δεν ήταν κοντά, της είπα: "Το σπίτι μου το ξέρεις. Θα φύγω τώρα και σε δέκα λεπτά θα είμαι εκεί. Δεν πρέπει να μας δουν να φεύγουμε μαζί μην υποπτευθούν τίποτε. Αμέσως μετά θα έρθεις και εσύ και τότε θα καταλάβεις πόσο με έχεις τρελάνει όλο αυτόν τον καιρό. Η γυναίκα μου θα λείπει μέχρι το απόγευμα στη δουλειά οπότε πρόβλημα δεν υπάρχει"

Η μικρή συμφώνησε και έφυγα αμέσως για το σπίτι τρελαμένος.

Γύρισα στο σπίτι και έκανα ένα ντους για χαλάρωμα, περιμένοντας την Εύα ανυπόμονα.

Δεκαπέντε λεπτά, είκοσι, τριάντα. Μία ώρα.

Η μικρή δε θα ερχόταν.

Το βράδυ εκείνο δε μπόρεσα να κοιμηθώ. Οι ερωτήσεις με έτρωγαν ολόκληρο. Γιατί δεν ήρθε; Μήπως φοβήθηκε; Μήπως μετάνιωσε; Μήπως γύρισε σπίτι της και τα είπε στους γονείς της; Μήπως με περίμενε μία οδυνηρή δημοσιοποίηση που θα με κατέστρεφε;

Εκείνη λοιπόν τη νύχτα, αν και ύπνος δε μ'έπιανε, έβλεπα μπροστά μου τέτοιες εικόνες, που μόνο ένας δυνατός εφιάλτης μπορεί να φέρει. 

Ο διευθυντής του σχολείου με περίμενε με ένα αυστηρό ύφος γεμάτο μίσος, ενώ δίπλα του ήταν παρατεταγμένοι οι γονείς της Εύας, οι μαθητές και η ίδια η κοπέλα, φωνάζοντας "Κτήνος!" "Βιαστή!"

Μόλις πλησίασα, είδα ότι ακριβώς απέναντι υπήρχαν στρατιώτες παρατεταγμένοι σε απόσπασμα, ένα εκτελεστικό απόσπασμα, και με το πρόταγμα του διευθυντή άρχιζαν να πυροβολούν εναντίον μου...

Έδιωξα τις εικόνες και έκανα τσιγάρο. Σε λίγο ξημέρωνε.

Το πρωί στο σχολείο, τίποτε από οσα είχα φανταστεί δεν ήταν έτσι.

Όλοι προσήλθαν με το γνωστό βαριεστημένο ύφος καθημερινότητας, το ίδιο και η Εύα που συμπεριφερόταν όλη τη μέρα σαν να μην είχε συμβεί τίποτα.

Το μεσημέρι δεν άντεξα και την έπιασα λίγο απόμερα: "Τι είναι αυτά που μου έκανες χτες; Θέλεις να με τρελάνεις; Δεν μπορούσα να ησυχάσω άλλα είπαμε και άλλα έκανες! Τι συμβαίνει;"

"Φοβήθηκα μήπως έρθει η γυναίκα σας κύριε. Απλά δεν είχα κανένα τηλέφωνο για να σας πω τους δισταγμούς μου και φύγατε πολύ γρήγορα"

Τότε κατάλαβα ότι είχα χειριστεί λάθος όλη την ιστορία με την Εύα.

Παρόλο που ήταν μία κοπελάρα που μπορούσε να σε απογειώσει με το κορμί της, δεν έπαυε να είναι μία έφηβη με ευμετάβλητες αποφάσεις και συμπεριφορές. Δεν έπαυε να είναι ένα κορίτσι που διστάζει να κάνει αυτό που θέλει. Και χρειάζεται συζήτηση, υπομονή για να δεις τις διαθέσεις του.

"Άκου, εάν έκανες παρορμητικά τα χτεσινά και δεν θέλεις να προχωρήσουμε, πρέπει να σου πω ότι δε θα σε αναγκάσω να κάνεις τίποτε." 

"Πότε είπα ότι με αναγκάσατε;" είπε και ξαναγλύκανε. 

Ο μύλος αυτός με είχε τρελάνει. "Πες μου τι γουστάρεις τώρα" της ψιθύρισα στο αυτί και την πήρα στην αγκαλιά μου.

"Σε περίπου ένα χιλιόμετρο από το σχολείο υπάρχει ένα παλιό υδραγωγείο. Εκεί πηγαίναμε όταν τα είχα με τον Θανάση."

"Πότε τα είχες με το Θανάση;"

"Ζηλεύετε, κύριε;"

Χαμογέλασα και δέχτηκα την πρότασή της. 

Μετά το σχολείο έφυγα καρφί για το παλιό υδραγωγείο, με τις πιο παθιασμένες φαντασιώσεις στο μυαλό μου.

Η μικρή ήταν ήδη εκεί. Ήταν καθισμένη δίπλα στα λουλούδια του βουνού και με κοιτούσε. Διάολε, βρισκόμουν σε κινηματογραφική ταινία.

Ανέβηκα να τη συναντήσω.
"Ώστε εδώ τρυπώνουν τα άτακτα κοριτσάκια;" 

"Θέλετε να σας δείξω τι άλλο κάνουν εδώ τα κοριτσάκια;" με ρώτησε χωρίς να περιμένει απάντηση.

Με μία γρήγορη κίνηση η μικρή, ξεκούμπωσε το παντελόνι μου και έβαλε έξω τον πούτσο μου ο οποίος βρισκόταν ήδη σε στύση. Με κάρφωσε με ένα ναζιάρικο βλέμμα και αμέσως άρχισε να φιλάει και να αγκαλιάζει με τα χείλη της το εργαλείο μου. Σπαρταρούσα από ηδονή. Ακόμη και στην πιο τρελή μου φαντασίωση, ακόμη και στα άπιαστα όνειρα, δεν μπορούσα να φανταστώ την απόλαυση που θα δοκίμαζα από τα χείλη αυτής της μικρής θεάς.

Με έγλυφε ρουφώντας κάθε τόσο δυνατά, γνωρίζοντας την τεράστια καύλα που μου δημιουργούσε.

Ήταν ολοφάνερο ότι επρόκειτο για ένα κορίτσι μυημένο στα κόλπα του έρωτα.

Μετά από μερικά λεπτά, αναγκάστηκα να την σταματήσω γιατί το τσιμπούκι που μου προσέφερε ήταν τέτοιο, που θα έχυνα μέσα στο αχόρταγο στόμα της πλημμυρίζοντάς την με σπέρμα.

Όμως θα ήταν αμαρτία να μη χαρώ αυτό το θεσπέσιο κορμί που τώρα ήταν έτοιμο, χωρίς αναστολές, χωρίς μισόλογα και παλινωδίες, να μου παραδοθεί άνευ όρων.

Της έβγαλα τα ρούχα αμέσως, και το σώμα της ήταν ένα πραγματικό άγαλμα.

Το στήθος της ήταν από πέτρα και οι ρώγες της από ατσάλι.

Δε μπορούσα να φανταστώ τέτοια ομορφιά. Το κωλαράκι της ήταν ιδανικό, με όμορφα πιασίματα και η ματιά της χαμένη μες την καύλα. 

Αφού την ξάπλωσα παραπέρα, άρχισα με ανείπωτο πάθος και ορμή να γλύφω το μουνάκι της.

Η μυρωδιά από ένα αιδοίο όπως αυτό, μπορεί να βάλει κάτω όλα τα αρώματα της Γης.

Η υγρή του επιφάνεια θέλει να σε κάνει να την διαπεράσεις ολόκληρη με τη γλώσσα σου, με τα χείλη σου, πάνω κάτω αδιάκοπα. Αυτό έκανα με μεγάλη προθυμία.

Η μικρή έχυνε. Ήταν το ωραιότερο ξέσπασμα που έχω ακούσει στη ζωή μου.

Αλλά και εγώ είχα γίνει πια διάβολος. Θα την καταγαμούσα όποιο και αν ήταν το τίμημα, όποιες και εάν ήταν οι συνθήκες.

Όπως την είχα ανάσκελα ανασηκώθηκα και τοποθέτησα την ψωλή μου στα χείλη του νεαρού αιδοίου.

Ήταν σαν να περνούσα τις πύλες του Παραδείσου. Η Εύα πήρε μία έκφραση έκπληξης ενώ άρχισα να την ανοίγω με την πούτσα μου, που έγινε έκφραση ανείπωτης γλύκας όταν προχώρησα στις πρώτες γαμικές κινήσεις. 

Η μαθήτριά μου όχι μόνο δεν ήταν το άβγαλτο κορίτσι που φανταζόμουν λόγω της ηλικίας της, αλλά ήταν μία έμπειρη ψωλού με τα όλα της, ένας άγγελος του έρωτα που μπορούσε να σε απογειώσει με το κορμί της.

Γαμούσα τώρα πιο γρήγορα, μανιασμένα σχεδόν το σώμα που σπαρταρούσε από κάτω μου, ήθελα να την κυριεύσω σε κάθε σπιθαμή, να την ακούσω να ουρλιάζει από ηδονή. 

Κάτι που μου έκανε εντύπωση, ήταν ότι ακόμη και τότε, μέσα στο τρελό γαμήσι και την τρέλα της στιγμής, συνέχιζε να μου μιλάει στον πληθυντικό. Ήταν κάτι ακόμα πιο καβλωτικό να την ακούω να φωνάζει "κύριε... ααααα.... κύριε...... με σκίζετε..... με γ α μ ά τ ε . . . . τι ωραίο και τρανό είναι το εργαλείο σας...." 

Είχε ήδη φτιαχτεί ως εκεί που δεν παίρνει. Την έβαλα στα 4 και συνέχισα να την καταγαμώ με πάθος.

Τότε είδα πραγματικά τι θαύμα της φύσης ήταν το κωλαράκι της.

Ένας κώλος που τα μάγουλά του βρίσκονταν μπροστά μου σαν τα δύο μέρη της Σελήνης, ωστόσο φωτεινά και τα δύο...

Ένας κώλος με μία κατάλευκη μικρή οπή, ένα στρουμπουλό αλλά σφιχτό υπερθέαμα.

"Δεν... δεν μπορώ να αντισταθώ στον κώλο σου αγαπούλα μου.... πρέπει πάση θυσία να τον γαμήσω... Σε παρακαλώ... Μη μου στερήσεις αυτή την ηδονή..."

Όλα αυτά τα παρακάλια αποδείχτηκαν περιττά, από τη στιγμή που η Εύα όχι απλά με άφησε, αλλά πήρε η  ι δ ι α   το καυλί μου στα χέρια της και το τοποθέτησε στην σφιχτή σχισμή του κώλου της. 

"Με το μαλακό, όμως" μου είπε και έκλεισε το μάτι. 

"Μου βάζεις δύσκολα" απάντησα, κι έτσι ήταν.

Ο πούτσος μου ήταν πλέον έτοιμος να εκραγεί. Η ερωτική μαθήτριά μου κουνούσε την μέση της και τα κωλομάγουλά της ακολουθούσαν, ενώ ο ερωτικός μου λοστός είχε μόλις εισέλθει ανάμεσά τους.

Κάθε κίνηση ήταν τόσο στενή που έτρεμα από την καύλα.

Όταν πλέον έμπηξα σε βάθος 3-4 εκατοστών την ψωλή μου μέσα, είπα ότι είναι ώρα πλέον να προχωρήσω στο "κυρίως θέμα" και άρχισα να την γαμώ κανονικά. Η Εύα που είχε μία έκφραση ενόχλησης ως τότε στο πρόσωπό της, έμπηξε κραυγές πόνου! Παρόλο που δεν ήταν παρθένα, φαινόταν ότι δεν ήταν ιδιαίτερα έμπειρη στο "οθωμανικό". Χωρίς να βγάλω στιγμή τον πούτσο μου από τον κώλο της, άρχισα να της ψιθυρίζω γλυκά στο αυτί ενώ παράλληλα ψαχούλευα την κλειτορίδα της. Πήγε να καταρρεύσει από την καύλα. Αμέσως ένιωσα το μουνάκι της να υγραίνεται απίστευτα, και γλυκείς αναστεναγμοί ξαναβγήκαν από τα μεγάλα χείλη της. Το πιο απίστευτο ήταν ότι ο κώλος της πλέον, είχε ανοίξει σαν γαρύφαλο και ήταν έτοιμος να δεχτεί την κατακαυλωμένη ψωλή μου αδιαμαρτύρητα. Η μικρή απλά είχε αγχωθεί και σφιγγόταν παραπάνω από το κανονικό. 

Τώρα μπαινόβγαινα πια με άνεση μέσα στο κωλαράκι της, ενώ δοκίμαζα την ηδονή των ηδονών και δεν ήταν πια κατορθωτό να αντέξω. Έπρεπε να την χύσω την καυλιάρα. Με μία στεντόρεια κραυγή, που συνοδευόταν από ένα απίστευτο χύσιμο μέσα στο στενό κωλαράκι της Εύας, η ερωτική μας περιπέτεια έλαβε ένα ηρωϊκό και μαζί αξέχαστο τέλος. 

Δεν ήμουν ποτέ ξανά ο ίδιος και δεν ήταν ποτέ ξανά η ίδια.

Μερικές φορές, άνθρωποι που δεν είναι γραφτό να ζήσουν μαζί με τα συμβατικά μάτια της άθλιας ηθικής μας, συναντιούνται έτσι φευγαλέα, στη συνενοχή ενός "κατακριτέου" ή "παράνομου" έρωτα. 

Εκεί όμως, είναι που γαμιόμαστε αληθινά. 

Αφήνοντας τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις μας και παραδίνοντας όλο το είναι μας εκεί που αξίζει: στον Ίμερο.